(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΦΥΠΝΙΣΗ του Μαίου 2017 και γράφτηκε πριν η γερμανίδα καγκελάριος σκληρύνει τη στάση της έναντι του "ελληνικού χρέους" λόγω των επικείμενων γερμανικών εκλογών, με συνέπεια να πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και να συγκρατήσει τις διαρροές ψήφων προς το AfD.)
Το συνεχές "μπόλιασμα" των ευρωπαϊκών λαών με μετανάστες από τις ισλαμικές κυρίως χώρες, είναι απολύτως υπεύθυνο για τα εκλογικά αποτελέσματα στις χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα δεν το έχουμε δει ακόμα στην πράξη, διότι το ζήτημα είναι σχετικά πρόσφατο (1990 και εντεύθεν) και δεν υπάρχουν ακόμα αρκετές "ελληνοποιήσεις" ώστε να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τα εκλογικά αποτελέσματα. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική των ανοιχτών συνόρων και οι ιθαγένειες θα αποδίδονται σωρηδόν, θα ζήσουμε κι εμείς το καταστροφικό πολυπολιτισμικό "όνειρο", που ζουν χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Για την ακρίβεια, τον εφιάλτη της εθνολογικής αλλοίωσης του πληθυσμού μας, με συνέπεια και την ουσιαστική κατάργηση του όρου "ελεύθερη βούληση του λαού". Κι αυτό γιατί ο λαός στο σύνολό του, θα έχει χάσει την πλήρη αντιστοίχισή του με αυτό που ονομάζουμε έθνος. Ναι μεν θα έχουν όλες οι ψήφοι την ίδια δύναμη, όμως τα κριτήρια των ψήφων αυτών όχι μόνο δεν θα είναι τα ίδια, αλλά και δεν θα εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, αφού οι μετανάστες θα ψηφίζουν με βάση το συμφέρον της χώρας καταγωγής τους και όχι της χώρας μας.
Το είδαμε να συμβαίνει στη Γερμανία το 2002, όταν ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης και υποψήφιος
καγκελάριος Γκέρχραντ Σρέντερ, εβρισκόμενος 10 ολόκληρες πίσω από τον υποψήφιο των Χριστιανοκοινωνιστών της Γερμανίας Έντμουντ Στόιμπερ σε όλες τις δημοσκοπήσεις, άρχισε να εξαπολύει την μία φιλοτουρκική δήλωση μετά την άλλη. Στόχος; το 1 εκατομμύριο περίπου "γερμανοποιημένων" από τον ίδιο λίγα χρόνια πριν (1998) Τούρκων ψηφοφόρων! Οι τίτλοι των Γερμανικών ΜΜΕ αμέσως μετά την επανεκλογή του δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης: "Οι Τούρκοι έσωσαν τον Σρέντερ".
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει έστω και ένας σώφρον άνθρωπος να πιστεύει ότι οι Τούρκοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν κάτι το διαφορετικό. Κι αυτό γιατί όσες υπηκοότητες κι αν αποκτήσει κάποιος, το συναίσθημα για την μητέρα- πατρίδα πάντα θα είναι ισχυρότερο. Ο παμπόνηρος Σρέντερ το ήξερε και το χρησιμοποίησε καταλλήλως:
Με την απόδοση ιθαγένειας στους Τούρκους το 1998, φρόντισε εγκαίρως να δημιουργήσει μια δεξαμενή ψηφοφόρων, αξιοποιώντας την καταλλήλως λίγα χρόνια αργότερα όταν παρέστη ανάγκη.
Ακόμα μεγαλύτερο και πιο αμείλικτο είναι το ερώτημα: Αλλοιώθηκε ή όχι η θέληση του γερμανικού λαού; Το ερώτημα ασφαλώς και είναι ρητορικό αφού η πλειοψηφία των Γερμανών ψήφισαν κάτι άλλο και είδαν την ψήφο τους να μην έχει καμία αξία, αφού οι ψήφοι των Τούρκων όχι μόνο καθόρισαν το αποτέλεσμα, αλλά το καθόρισαν με βάση το εθνικό συμφέρον της Τουρκίας κι όχι της Γερμανίας!
Αν αυτό το ονομάζει κάποιος "δημοκρατία" και "βούληση του λαού", τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Προσφάτως είδαμε κάτι ανάλογο να συμβαίνει στη Γαλλία όπου τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα λόγω των εκατομμυρίων "γαλλοποιηθέντων" από τις γαλλικές αποικίες. Και είναι αδύνατο να ισχυριστεί κάποιος, ότι οι Αλγερινής καταγωγής Γάλλοι θα ψήφιζαν μαζικά Λεπέν, με βάση το πρόγραμμά της για την μετανάστευση.
Κι αν τα κόμματα της εθνικής δεξιάς όπως το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, βρίσκονται σε δεινή θέση με βάση την αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος από τις ψήφους των ξένων που έχουν αποκτήσει υπηκοότητες, η θέση των κομμάτων της κεντροδεξιάς είναι ακόμα πιο δεινή: αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να ακροβατούν σε μια μάχη αποφυγής διαρροών, από την μία, προς τα αντιμεταναστευτικά κόμματα και από την άλλη, προσέλκυση των ψηφοφόρων ξένης καταγωγής. Μόνος κερδισμένος η αριστερά, που παραδοσιακά εξυπηρετεί τα συμφέροντα "όλων των κολασμένων της γης"!
Το βλέπουμε να συμβαίνει προεκλογικά στη Γερμανία, όπου το μεταναστευτικό είναι σε έξαρση, η Μέρκελ πληρώνει την ανοησία (;) της να επιτρέψει την είσοδο σε 1,5 εκατομύριο δήθεν πρόσφυγες και το αντιμεταναστευτικό AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) να ανεβάζει συνεχώς τα ποσοστά του αντλώντας μεγάλο μέρος ψηφοφόρων από το κόμμα της φράου Μέρκελ (CDU). Κι αν οι παραδοσιακοί της εταίροι, οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας (CSU) έχουν ανεβάσει τους αντιμεταναστευτικούς τόνους, βγάζοντας ακόμη και αφίσες με τίτλους όπως "Ο πολυπολιτιμός απέτυχε", τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει τις διαρροές ψήφων προς το AfD. Γεγονός που θα ωφελήσει, εν τέλει, τους Σοσιαλιστές (SPD) οι οποίοι έχουν ήδη πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, με υποψήφιο καγκελάριο των πρώην πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και πρώην αλκοολικό κ. Μάρτιν Σούλτς. Ακριβώς το ίδιο είδαμε να συμβαίνει και στη Γαλλία, όπου η κεντροδεξιά συνετρίβη ακολουθώντας την μοίρα της "τραβεστί" πολιτικής της: και με τον έναν και με τον άλλον!
Το δίπολο "παγκοσμιοποίηση" από τη μία και "εθνικές ιδέες" από την άλλη, είναι αυτό που θα αναμετρηθεί τα επόμενα χρόνια πολιτικά αφού οι "ενδιάμεσοι" που το παίζουν σε διπλό ταμπλό όπως οι κεντροδεξιοί, θα εξαφανιστούν πολιτικά. Κι αυτό θα γίνει γιατί θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να επιλέξουν στρατόπεδο. Στην Ελλάδα επέλεξαν ήδη για αυτό και τα πολιτικά "πυρά" του εθνικού κινήματος είναι πιο εύκολο να εκτοξευθούν εναντίον τους. Κι όταν λέμε εθνικό κίνημα πρέπει κατ΄αρχάς να μπούμε στην ουσία του: πλήρης απαξία των χαρακτηρισμών "δεξιός" και αριστερός"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου