Οι ελιγμοί του συστήματος

(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο του Φεβρουαρίου 2018 της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

Ήταν τέτοιες μέρες, πριν 3 χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές και ερχόταν στην εξουσία, φουσκώνοντας με "ελπίδα" τα άδεια όνειρα του Ελληνικού λαού. "Η Μεταπολίτευση ανακυκλώνεται" είχα υπενθυμίσει τότε σε ένα άρθρο μου, προβλέποντας μάλιστα ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ, ότι οι μόνες δεσμεύσεις οι οποίες θα τηρηθούν από την "πρώτη φορά αριστερά", θα ήταν οι αντεθνικές της θέσεις, όπως αυτές είχαν δημοσιοποιηθεί κατά καιρούς, ανεξάρτητα με τις όποιες "κόκκινες γραμμές" διακήρυσσε επιμόνως ο κυβερνητικός της εταίρος. Στο συγκεκριμένο άρθρο είχα προβλέψει, επίσης, ότι κανένα μνημόνιο δεν θα  "σκιζόταν" και ότι αυτή η πολιτική αλλαγή ήταν μόνο ένας αναγκαίος ελιγμός του πολιτικού συστήματος ώστε να εξασφαλίσει την "ανακύκλωσή" του, μια και όχι μόνο απέτυχε να ανταποκριθεί στο μεγάλο έργο της βιωσιμότητας του Ελληνικού κράτους, αλλά ήταν ο κύριος υπεύθυνος της καταστροφής, την οποία βιώνει ο Ελληνικός λαός εδώ και μια 8ετία.

Κι επειδή δε νομίζω ότι χρειάζονται επαναλήψεις, μια και είναι γνωστά τα αντεθνικά νομοθετήματα που ψηφίστηκαν, οι "κόκκινες" γραμμές που εν τέλει έγιναν "ροζ" και η ανικανότητα (αν όχι και η
συμπόρευση σε μερικά ζητήματα, όπως το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων και το Τζαμί) της αντιπολίτευσης, έρχομαι κατευθείαν στο 2018, όπου πλέον μπαίνει σε τελική ευθεία και η κορωνίδα του αντεθνικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι άλλο από την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας.

Ο πλήρης εξευτελισμός του πολιτικού συστήματος είναι αυτό που θα πρέπει να κρατήσει ο Ελληνικός λαός με αφορμή τις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν σχεδόν αυθόρμητα. Ένας εξευτελισμός που φάνηκε ξεκάθαρα μετά το "αλαλούμ" δηλώσεων και θέσεων, ειδικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το ζήτημα. Κι αυτό το "αλαλούμ", δείχνει ξεκάθαρα ότι η "ανακύκλωση" για την οποία μιλούσα πριν 3 χρόνια, ταιριάζει γάντι και σε αυτήν την περίπτωση.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να δούμε πως ακριβώς πολιτεύονται, ειδικά πάνω στο μεγάλο ζήτημα, τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες. (ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μέρος της εναλλαγής- "μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ" τον ονομάζει δικαίως ο Ελληνικός λαός).
Με εκφρασμένη τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους, βλέπουμε την αξιοζήλευτη προσήλωσή του στην απόδοση (βλ. ξεπούλημα) του ονόματος στο γειτονικό κράτος. Ένας ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι απλώς ακολουθεί την θέση της Ελλάδας στο "Βουκουρέστι" το 2008. Δηλαδή τη θέση της Νέας Δημοκρατίας του Καραμανλή, που ήταν "σύνθετη ονομασία". Μια θέση που είχε και η ΝΔ του Μητσοτάκη το 1992 και που τότε, μπροστά στην οργή και την αντίδραση του Ελληνικού λαού ο οποίος πάλι βγήκε στους δρόμους, μπήκε στην άκρη και οδήγησε στην περίφημη "απόφαση των πολιτικών αρχηγών". Απόφαση στην οποία η Νέα Δημοκρατία συμμετείχε με βαριά καρδιά αφού διαφωνούσε!!! (ομολογία Μητσοτάκη λίγα χρόνια αργότερα σε τηλεοπτικές εκπομπές).
Αυτό που διαπιστώνει ο καθένας από αυτές τις θέσεις, είναι η ξεκάθαρη συμπόρευση των δύο κομμάτων εξουσίας στο μεγάλο εθνικό θέμα. Αν παρατηρήσει δε κάποιος και τις ξεκάθαρες δηλώσεις στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον τελευταίο καιρό (Μπακογιάννη, Σπηλιοτόπουλος κ.λ.π.), θα διαπιστώσει ότι όχι μόνο συμπορεύονται με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά πάνε κι ένα βήμα παραπέρα: Ουδόλως τους ενδιαφέρει πως θα ονομάζεται το γειτονικό κράτος και το "Μακεδονία" σκέτο δεν φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα.
Από την άλλη, βλέπουμε άλλα στελέχη τους να τρέμουν την κινητοποίηση των Ελλήνων στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και τον επερχόμενο "θρίαμβο" του συλλαλητηρίου της Αθήνας και να προβαίνουν σε ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ εντελώς ανερυθρίαστα (π.χ. Βορίδης), ενώ πριν τα συλλαλητήρια η θέση τους ήταν: "περιμένουμε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα η κυβέρνηση για να τοποθετηθούμε". (δηλαδή, τρεις λαλούν και δυό χορεύουν). Τελικώς, δε νομίζω να υπάρχει Έλληνας αυτή τη στιγμή, που μπορεί να πει με ακρίβεια ποια είναι η θέση της ΝΔ ως προς το ζήτημα.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΙ;

Και μέσα σε όλα αυτά, είχαμε την ιστορική έκπληξη του λαού μας, ο οποίος στην ουσία απαξιώνει τις όποιες ηγεσίες του- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (πολιτικά κόμματα, πνευματικοί άνθρωποι, εκκλησία) και μπαίνει μπροστά για να υπερασπιστεί την ιστορία του. Για μια ακόμη φορά δηλαδή, δείχνει την αναντιστοιχία που υπάρχει μεταξύ των Ελλήνων και του συστήματος το οποίο στην ουσία τον ταλαιπωρεί. Ένα σύστημα που προκειμένου να επιτύχει την επιβίωσή του, αρχίζει μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης να αναδιπλώνεται, με μόνο στόχο να επιβιώσει πολιτικά. Κι επειδή το επερχόμενο συλλαλητήριο της Αθήνας θα είναι το ίδιο επιτυχημένο, οι "αναδιπλώσεις" θα "πάνε σύννεφο". Η "ανακύκλωση" θα συνεχιστεί γιατί αν υπάρχει κάτι που έχουν αποδείξει οι πολιτικάντηδες της παρακμής διάτρανα, είναι ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η βόλεψή τους σε μια κατάσταση, την οποία και θέλουν να διαιωνίσουν γιατί αυτό επιβάλλει το προσωπικό τους συμφέρον. Μερικές κωλοτούμπες και αναδιπλώσεις παραπάνω δεν τους χαλάνε.

Ως μόνο επίλογο σε αυτές τις σκέψεις μπορώ να βάλω μόνο την ευχή μου και προτροπή μου για γενίκευση της διαμαρτυρίας του λαού μας, πέρα από το εθνικό ζήτημα: την ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτών των ανθρώπων που λυμαίνονται την πολιτική ζωή της χώρας. Το εθνικό μας ζήτημα είναι η απόδειξη ότι έχουν πλέον θολά στο μυαλό τους τα όρια μεταξύ πατριωτισμού και προδοσίας και προκειμένου να ανακυκλώσουν το σύστημά τους είναι ικανοί για τα πάντα! Προσωρινά βέβαια, γιατί ξέρουν την ψυχολογία του λαού, ξέρουν να ελίσσονται και να ανακυκλώνονται αλλάζοντας μορφή. Και στο τέλος, θα ξαναφέρουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,  την κατάσταση εκεί που την θέλουν.
Το ζήτημα είναι να συμπεριφερθεί ο Ελληνικός λαός ως Οδυσσέας κι όχι ως Αχιλλέας αυτή τη φορά και να μην τους το επιτρέψει.